اسب تروا

دروغ می‌گویم، پس هستم.

«هوالراوی» محمدهادی سالارورزی گویند لوحی ست در اعماقِ زمان و مکان، منقوش به رازِ هستی. آنکه خواند خدا شد.«تراز الابراز» سه. تقلید را نکوهیدن نفیِ زندگی است. حرکت، بارزه‌ی اساسیِ هستی، همانقدر حاملِ تغییر است که آبستنِ تکرار. اتم تا کیهان چنان مکررند که می‌کوشیم در چند علامت خلاصه‌شان کنیم. هیچ بدیعی هم بی‌تقلید ممکن…

نمایش تروکاژ

جنایت در تئاتر سینمائی: بررسی نمایش تروکاژ به کارگردانی محمدرضا قلی پور

جنایت در تئاتر سینمائی: بررسی نمایش تروکاژ به کارگردانی محمدرضا قلی پور محمدهادی سالارورزی دوران پهلوی دوم است. دو زن (فروزنده و طلا) که از اعضای تشکیلات‌ند وارد خانه باغی می‌شوند. آنها از ماموریت قتل ماموری عالی رتبه بازگشته‌اند. طلا تیر خورده و فروزنده کمک می‌کند گلوله را از بدن او درآورد. در نیمۀ دیگر…

نمایش سیم و سرمه

مرثیه‌ای بر اجراگران کوچه‌بازاری: بررسی نمایش سیم و سرمه به کارگردانی روزبه حسینی

مرثیه‌ای بر اجراگران کوچه‌بازاری: بررسی نمایش سیم و سرمه به کارگردانی روزبه حسینی محمدهادی سالارورزی پیش از آنکه به بررسی نمایش سیم و سرمه بپردازم خواستم چیزی بگویم. دوستی خرده گرفته بود که چرا در بررسی‌هایم جانب متن را می‌گیرم و بیشتر به کنش‌های روایی نمایش می‌پردازم تا چند و چون اجرا. اولا که بی‌شک…

نمایش فالش خوانی در چهارراه فخرآباد

قاضی نادانِ کُل: بررسی نمایش “فالش‌خوانی در چهارراه فخرآباد” به کارگردانی هادی احمدی

چیستآرت گزارش نمایش قاضی نادانِ کُل بررسی نمایش “فالش‌خوانی در چهارراه فخرآباد” به کارگردانی هادی احمدی محمدهادی سالارورزی       در حکایتی شنیده‌ام که روزی به شخصی می‌گویند بیا و بین فلانی و بهمانی قضاوت کن. او پیشنهاد را رد می‌کند و می‌گوید: «هردوی آنها بر حقیقت ماجرا واقف‌ند و تنها منم که نمی‌دانم.…

نمایش خروس

دوشیزگان قریه‌ی بالا: نگاهی به نمایش خروس با بازیگران افغان

دوشیزگان قریه‌ی بالا: نگاهی به نمایش خروس با بازیگران افغان محمدهادی سالارورزی   ولایت افغانستان از دیرباز به دلیل موقعیت جغرافیایی‌ش محل مناقشات بسیار بوده است و آنچه امروز بر این سرزمین مهرپرور می‌گذرد قصه‌ی امروز و دیروز نیست. با نگاهی به نقشه‌های قدیمی در‌می‌یابیم که باید گذشته‌ی افغانستان کنونی را لابه‌لای فصول مربوط به…

تئاتر عمومی - کلود هیپولید میشاو

یگانگی ناظر و منظر؛ التیام‌گری نمایش

اهل فن منشا تئاتر را مناسک مذهبیِ اقوامِ بدوی می‌دانند. جایی که شامان‌گونه‌ای همراه با دستیارانش نمایشی پدید می‌آورد که در وهله اول واقعی بنماید و در ثانی تماشاگرش را معمولا با اوراد یا رقص‌ها در نمایش دخیل کند.