جنایت در تئاتر سینمائی: بررسی نمایش تروکاژ به کارگردانی محمدرضا قلی پور محمدهادی سالارورزی دوران پهلوی دوم است. دو زن (فروزنده و طلا) که از اعضای تشکیلات‌ند وارد خانه باغی می‌شوند. آنها از ماموریت قتل ماموری عالی رتبه بازگشته‌اند. طلا تیر خورده و فروزنده کمک می‌کند گلوله را از بدن او درآورد. در نیمۀ دیگر…
فکر می‌کنید بزرگترین گاف توی طراحی پوستر یک جشنواره چه می‌تواند باشد؟ اشتباه در نوشتن نامِ جشنواره؟ نه؛ من می‌گویم همین اشتباهی که جشنواره داستان کوتاه ورزیل مرتکب شده: اشتباه در درج پلِ ارتباطی جشنواره! و البته پوسترِ کار و مصاحبه‌های معاون فرهنگیِ استان اردبیل پر از این خودکشی‌هاست. از یک طرف با فونت گل‌درشت…
مرثیه‌ای بر اجراگران کوچه‌بازاری: بررسی نمایش سیم و سرمه به کارگردانی روزبه حسینی محمدهادی سالارورزی پیش از آنکه به بررسی نمایش سیم و سرمه بپردازم خواستم چیزی بگویم. دوستی خرده گرفته بود که چرا در بررسی‌هایم جانب متن را می‌گیرم و بیشتر به کنش‌های روایی نمایش می‌پردازم تا چند و چون اجرا. اولا که بی‌شک…
به صحنه خوب نگاه کن: نقدی بر نمایش به آسمان خوب نگاه کن به کارگردانی شهاب راحله رحیم رشیدی تبار جدال سپید و سیاه، نور و ظلمت، خیر و شر، خدا و شیطان از روز ازل قصه‌ی همیشگی بشر بوده است. با تولد اولین فرزندان آدمِ ابوالبشر؛ پسرانش دو راه در پیش گرفتند: هابیل راه…
فریبایی زاویه‌ی دید در: «پنجره‌ی چوبی یا نه، همون مرگ منظورمه» از نیما صفار سارا سعیدی نیما صفار سفلایی، نویسنده، شاعر و فعالِ حقوقِ مدنی، متولد و ساکن گرگان است که هر روز جنونِ کلماتش را (این عبارت را یونگ در توصیف حالاتِ خاندانِ جیمز جویس، نویسنده‌ی شهیر ایرلندی به کار برده بود) مثل کارت…